സ്വപ്നസഞ്ചാരി

 വെങ്കിടിയുടെ മനസ്സ് ഒരു കാറ്റാടിയെ പോലെ പാറി പറക്കുകയായിരുന്നു. നീണ്ട 40 വര്ഷങ്ങള്ക്കു ശേഷം സെലീനയുമായി വീണ്ടും ഒരു കൂടിക്കാഴ്ച! കാറോടിച്ചു അവളെ കാണാൻ പോകുമ്പോൾ മനസ്സിൽ ക്ലാവുപിടിച്ചു കിടക്കുന്ന ആ വർണചിത്രം ഇന്നലെ എന്ന പോലെ അവന്റെ കണ്മുന്നിൽ തെളിഞ്ഞു. പാടവരമ്പത്തെ  രണ്ടുനില സ്കൂൾ, സ്കൂളിന്റെ ഉള്ളിലെ ആ നീണ്ട വരാന്ത, ക്‌ളാസിനുള്ളിൽ ഇരുവശത്തായി ആൺകുട്ടികൾക്കും പെൺകുട്ടികൾക്കും ഉള്ള ബെഞ്ചും ഡെസ്കും, 40 കുട്ടുകാർ, പിന്നെ പുഞ്ചിക്കുന്ന ആ മുഖം- സെലീനയുടെ മുഖം- വിവേകോദയം സ്കൂളിലെ 80 തു കളിലേക്കു കെ-റെയിലിന്റെ വേഗത്തിൽ വെങ്കിടി പറന്നെത്തി.

ഒന്നാം ക്‌ളാസിൽ ആണ് വെങ്കിടി വിവേകോദയത്തിൽ ചേരുന്നത്. ജൂലൈ മാസത്തിൽ പെയ്യുന്ന ശ്കതമായ മഴയിൽ കള്ളിയിട്ട യൂണിഫോമും , റയിൻകോട്ടും, ഒരു കറുത്ത കുടയും ചൂടി സ്കൂൾ അങ്കണത്തിൽ എത്തുമ്പോൾ അവന്റെ മനസ്സിൽ സന്തോഷവും, പ്രതീക്ഷയും, ചെറിയ ഒരു അങ്കലാപ്പും ആയിരുന്നു. പുതിയ കുട്ടുകാരെ കിട്ടുമോ, ടീച്ചർമാർ ചീത്ത പറയുമോ, ചൂരൽവടി കൊണ്ട് തല്ലുമോ എന്നൊക്കെയായിരുന്നു അവന്റെ ആധി.  സ്കൂൾ എങ്ങനെ ഉണ്ടാകുമെന്നു മുത്തശ്ശിയുടെ കൂടെ കിടക്കുമ്പോൾ പറഞ്ഞുകേട്ട അറിവ് മാത്രമേ ആ കുഞ്ഞുമനസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. പതിയെ പതിയെ വെങ്കിടി സ്കൂൾ ജീവിതം ഇഷ്ടപ്പെട്ടു തുടങ്ങി.ജോസിന്റെയും, രാജീവിന്റെയും മറ്റു കൂട്ടുകാരുടെയും കൂടെ അടുത്തുള്ള പാടത്തു തോർത്തു വെച്ച് ചെറിയ മീനുകളെ അവൻ പിടിച്ചു. മഴക്കാലത്തു വെള്ളം കെട്ടി നിന്ന ആ സ്കൂൾ ഗ്രൗണ്ടിൽ ഓടിയും, ചിറക്കിയും, ചെളിപുരണ്ടും ഉള്ള ഫുട്ബോൾ കളി ഒരു ഹരമായി. സ്കൂളിന് പിറകുവശത്തെ റയില്പാളത്തിലൂടെ പുക പറപ്പിച്ചു പോകുന്ന തീവണ്ടി ഒച്ച കേൾക്കാൻ കൃത്യം 10 മണിക്കും, 12 മണിക്കും, 2 മണിക്കും അവരെല്ലാവരും കാതോർത്തു. ഉച്ചക്ക് സ്റ്റീൽ ചോറ്റുംപാത്രം ബെഞ്ചിന്റെ സൈഡിൽ തട്ടിത്തുറന്നു, തങ്കപ്പൻ ചേട്ടന്റെ പെട്ടികടിൽ നിന്നും വാങ്ങിയ നാരങ്ങാ അച്ചാറിന്റെ കൂടെ മോരും കൂട്ടി കൂട്ടുകാരൊത്തു വട്ടമിരുന്നു വെങ്കിടി എല്ലാദിവസവും കഴിച്ചു. എല്ലാ വ്യാഴാച്ചയും ക്ലാസിൽ L & D എന്നൊരു ഏർപ്പാട് ഉണ്ടാക്കുന്നു- ആടാനും, പാടാനും, വരക്കാനും, കവിത എഴുതാനും മറ്റും ആയി കുട്ടികൾക്ക് എന്ത് വേണമെങ്കിലും ചെയ്യാനുള്ള ഒരു മണിക്കൂർ നേരം. മിക്കവാറും പ്രാവശ്യം ദാസേട്ടന്റെ മുഖചിത്രമുള്ള സിനിമാഗാനങ്ങളുടെ പുസ്തകത്തിൽ നിന്ന് അജിത് പാടുമ്പോൾ വെങ്കിടി അവന്റെ പിന്നാലെ അഭിലാഷിനും, അബ്‌ദുവിനും, പ്രവീണുമൊപ്പം ഒക്കെ കോറസ്സിൽ പാടി. ആയിടയ്ക്ക് ഇറങ്ങിയ ഐ ഓട്ടോ എന്ന ലാലേട്ടൻ പടത്തിലെ സുന്ദരി സുന്ദരി എന്ന ഗാനം സ്ഥിരമായി പാടുമ്പോൾ അവർ പാട്ടിനൊത്തു ചുവടു വെച്ച് ആടി ഉല്ലസിച്ചു. നാരായണൻ മാഷിന്റെ ഹിന്ദി പ്രചാർ സഭ ക്ലാസിലൂടെയും അംബിക മിസ്സിന്റെ സ്പുടമായ മലയാളം പദ്യങ്ങളിലൂടെയും, മായാമിസ്സിന്ടെ ഇംഗ്ലീഷ് ക്ലാസ്സിലൂടെയും വർഷങ്ങൾ കടന്നു പോയി.

ഏഴാം ക്‌ളാസിൽ അംബിക മിസ് ഒരു പദ്യം ചൊല്ലുമ്പോൾ ആണ് വെങ്കിടിയുടെ സ്കൂൾ ജീവിതത്തിലെ ആ നിർണായക വഴിത്തിരിവ്. സെലീന എന്ന ഒരു പെൺകുട്ടി അവന്റെ ക്ലാസിൽ ചേർന്നു. ടീച്ചർ അവളെ എല്ലാര്ക്കും പരിചയപെടുത്തിയതിനു ശേഷം പെൺകുട്ടികളുടെ വശത്തു ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞു. ബോംബയിൽ നിന്നും അച്ഛൻ ജോലി മാറി കൊടകരയിലേക്കു വന്നതിന്റെ ഭാഗമായാണ് സെലീന വിവേകോദയത്തിൽ ചേരുന്നത്. അവളുടെ നടത്തത്തിലും , നോട്ടത്തിലും, വേഷവിധാനത്തിലും എല്ലാം തന്നെ ഒരു വല്ലാത്ത പുതുമയും, കോൺഫിഡൻസും വെങ്കിടിക്കു കണ്ടപാടെ അനുഭവപെട്ടു. അത് അവനു മാത്രമല്ല , മറ്റെല്ലാ ആൺകുട്ടികൾക്കും തോന്നി എന്ന് അടുത്ത ബെൽ ബ്രേക്കിൽ തന്നെ കൂട്ടുകാരോട് സംസാരിച്ചപ്പോൾ ബോധ്യമായി. എന്റെ ഗുരുവായൂരപ്പ..നല്ല tight കോമ്പറ്റിഷൻ ആണല്ലോ! അവൻ ഗദ്ഗദപ്പെട്ടു. പക്ഷെ അവന്റെ ആത്‌മവിശ്വാസം എല്ലാം ഇംഗ്ലീഷിൽ ആയിരുന്നു. ക്ലാസ്സിൽ സാമാന്യം നന്നായി ഇംഗ്ലീഷിൽ സംസാരിക്കാൻ കഴിവുള്ള പയ്യൻ ആയിരുന്നു വെങ്കിടി. ഇത് വച്ച് ഞാൻ ഒരു പൊളി പൊളിക്കും..യു ഗോട് ദിസ് മൈ ബോയ്!

അടുത്ത ആഴ്ച  തന്നെ ആ സുവർണാവസരം അവനു വീണു കിട്ടി. ക്‌ളാസിൽ മായാമിസ് റീഡിങ് കോമ്പ്രെഹെൻഷൻ ന്ടെ ഭാഗമായി ഓരോരോ പാരഗ്രാഫ് വായ്പ്പിക്കുകയായിരുന്നു.  ഇന്ന് ഞാൻ എന്റെ അക്കൗണ്ട് തുറക്കും. വെങ്കിടി  തീരുമാനിച്ചു. അവൻ സെലീനയെ ഒന്ന് നോക്കി. അന്നവളുടെ പിറന്നാൾ ആയിരുന്നു. അതിന്ടെ ഭാഗമായി സെലീന ഒരു വെള്ള ചുരിദാറും കറുത്ത പൊട്ടും ഇട്ടാണ് വന്നിരിക്കുന്നത്. ഇവൾ എന്ത് സുന്ദരിയാണ്. എനിക്ക് വേണ്ടി തന്നെയായിരിക്കും ദൈവം ഇവളെ ഈ സ്കൂളിൽ കൊണ്ട് വന്നിരിക്കുന്നത്.  ക്രിസ്ത്യാനിയായ സെലീനയെ ഹിന്ദുവായ ഞാൻ കല്യാണം കഴിച്ചാൽ സമൂഹം അംഗീകരിക്കുമോ? ഞങ്ങളുടെ ഭക്ഷണരീതികളിലെ വ്യത്യാസം ഭാവിയിലെ കുടുംബജീവിതത്തിൽ ഒരു പ്രശ്നമാകുമോ? ആ മനോരാജ്യത്തിന്ടെ നടുവിൽ എവിടെയോ അവന്ടെ പേര് വിളിക്കുന്നത് പോലെ വെങ്കിടിക്കു തോന്നി. ടീച്ചർ അവനോടു വായിക്കാൻ പറയുകയാണ്. വെങ്കിടി എഴുന്നേറ്റു നിന്ന് അവന്റെ ഭാഗം വായിച്ചു. അതിനു ശേഷം അർജുനൻ ദ്രൗപദി സ്വയംവരത്തിൽ 5 അമ്പുകളാൽ കറങ്ങുന്ന ചക്രത്തിലൂടെ മീനിന്റെ കണ്ണ് ഭേദിച്ച വീരകൃത്യത്തിലെന്യേ സെലീനയെ നോക്കി. അവൾ ഒന്ന് മൈൻഡ് പോലും ചെയ്തില്ല. ഈശ്വര എന്തൊരപമാനം! അതിന്ടെ ഗുട്ടൻസ് 5 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വെങ്കിടിക്കു മനസ്സിലായി. സെലീനയുടെ പേര് വിളിച്ചപ്പോൾ അവളും എഴുനേറ്റു വായിച്ചു. അവളുടെ ഇംഗ്ലീഷ് കേട്ടപ്പോൾ അവൻ ശരങ്ങൾ ഏറ്റു രഥതട്ടിൽ തളർന്ന പോരാളിയെ പോലെ തരിച്ചിരുന്നു. അവളുടെ ബോംബെ ഇംഗ്ലീഷ് കേട്ടിട്ട് ടീച്ചർ പോലും വിസ്മയിച്ചിരിക്കുന്നു. എന്തൊരു സ്പുടത, എന്തൊരു സ്റ്റൈൽ ആണ് അവളുടെ വായനയിൽ.ആ അക്‌സെന്റ് അവനു മനസ്സിലാവാൻ തന്നെ കൊറച്ചു സമയം വേണ്ടി വന്നു. ഇവളുടെ അടിപൊളി ഇംഗിഷ് എവിടെ കിടക്കുന്നു. എന്റെ തുക്കടാച്ചി ഇംഗിഷ് എവിടെ കിടക്കുന്നു! ഇതും കയ്യിൽ നിന്ന് പോയല്ലോ ഭഗവാനെ.വെങ്കിടിയുടെ
കോൺഫിഡൻസും ക്ലാസ്സിലെ ഇംഗ്ലീഷ് വിദ്ധ്വാൻ എന്ന പട്ടവും ഒരു നിമിഷത്തിൽ ചില്ലുകൊട്ടാരം പോലെ തകർന്നു തരിപ്പണമായി. പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ സെലീന സ്കൂളിലെ തന്നെ ഒരു താരമായി.  സ്പോർട്സ് , ആർട്സ്, എൽഎക്യൂഷൻ, മാത്‍സ് ഒളിംപ്യഡ് എന്ന് വേണ്ട ഒട്ടു മിക്ക ഇനങ്ങളിലും ഒരു പ്രതിഭയാണെന്ന് അവൾ തെളിയിച്ചു. ടീച്ചർമാരുടെ കണ്ണിലുണ്ണി ആയി സെലീന. സ്കൂളിലെ ആൺകുട്ടികൾ സീനിയർ ജൂനിയർ ഭേദമന്യേ അവളെ ഒരു നോക്ക് കാണാനും മിണ്ടാനും മൈലുകൾ സഞ്ചരിച്ചു സാൽമൺ മീനുകളെ പോലെ ക്ലാസ്സ്‌ബ്രേക്കുകളിൽ ചേക്കേറാൻ തുടങ്ങി. അപ്പുറത്തു സെലീന കത്തിക്കയറുമ്പോൾ ഇപ്പുറത്തു വെങ്കിടി എല്ലാരാലും ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട ഒരു ഗതികിട്ടാപ്രേതമായി തെക്കുവടക്കു അലഞ്ഞു തിരിയുകയായിരുന്നു. സെലീനയോടു  ഒന്ന് രണ്ടു പ്രവാശ്ശ്യം സംസാരിക്കാൻ നോക്കിയെങ്കിലും അവളുടെ ഭാഗത്തിൽ നിന്ന് വലിയ റെസ്പോൺസ് കിട്ടിയില്ല താനും. ജീവിതത്തിൽ ആകെ ഒരു ശ്മശാനമൂകത..പഴയ കളിയും ചിരിയുമൊക്കെ നഷ്ടപെട്ട പോലെ.. സ്കൂൾ ജീവിതം വെങ്കിടിക്കു പശ്ചിമേഷ്യൻ പ്രതിസന്ധി പോലെ ഒരിക്കലും തീരാത്ത ഒരു സംഘർഷമായി അനുഭവപെട്ടു.    
2 വർഷം ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങി. ഒൻപതാം ക്ലാസ് കൊല്ലപരീക്ഷ നടക്കുന്ന സമയം. പെട്ടെന്നാണ് സന്തോഷ് അവനോട് പറയുന്നത് "എടാ വെങ്കിടി നീ അറിഞ്ഞോ..നമ്മുടെ സെലീന സ്കൂൾ മാറി പോകുകയാണ്. അവളുടെ അച്ഛന് ഡെൽഹിക്കൊ മറ്റോ വീണ്ടും ട്രാൻസ്ഫർ ആയി പോലും". അവൾ പോകുന്നതിനു മുന്നേ ഒന്നുകൂടെ സംസാരിക്കണം, വെങ്കിടി നിനച്ചു. എനിക്ക് തന്നെ ഇഷ്ടമാണെന്നു പറയണം..അവളുടെ മറുപടി എന്ത് തന്നെ ആയാലും,
തന്റെ മനസ്സിലെ കാര്യം അവതരിപ്പിക്കണം.അവസാന ദിവസത്തെ പരീക്ഷക്ക് ശേഷം സെലീനയെ കാത്തവൻ സ്കൂൾ വരാന്തയിൽ നിന്നെങ്കിലും അവളെ കണ്ടില്ല. അവളുടെ അച്ഛൻ പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞതും കാറിൽ വിളിച്ചു കൊണ്ട് പോയെന്ന് അവൻ പിന്നീടറിഞ്ഞു. പറയാൻ കാത്തു വെച്ച ആ വാക്കുകൾ
അവന്റെ തൊണ്ടയിൽ കുടുങ്ങി. കണ്ണ് നിറഞ്ഞു. വീട്ടിൽ പോയ അവൻ അമ്മയെ കണ്ടതും ഓടി പോയി കെട്ടി പിടിച്ചു. മനസ്സിൽ ഉള്ള നൊമ്പരം അവൻ കാലത്തിന്റെ മണ്ണ് കൊണ്ട് മൂടി....

വർഷങ്ങൾ കുറെ പിന്നിട്ടു. വെങ്കിടി കോളേജ് വിദ്യാഭാസത്തിനു ശേഷം ബാംഗ്ലൂരിൽ താമസമാക്കി. സുചിത്രയെ കല്യാണം കഴിച്ചു. 2 പെൺകുട്ടികളുടെ അച്ഛനായി. വര്ഷം 2020.കോവിഡ് ലോകത്തെ മൊത്തം സ്തംഭനത്തിൽ ആക്കി. സ്കൂൾ whatsapp ഗ്രൂപ്പുകൾ സജീവമായി. വിവേകോദയം ഗ്രൂപ്പിലെ കൂട്ടുകാർ ഒക്കെ വീണ്ടും ഒരു ഗ്രൂപ്പിന്റെ ഭാഗമായി ഒത്തു ചേർന്നു. എല്ലാരും വളരെ മാറിയിരുന്നെങ്കിലും ആ പഴയ സൗഹൃദം വളരെ ഊഷമളമായിരുന്നു. സെലീന അമേരിക്കയിൽ സെറ്റൽഡ് ആണെന്നും , അവിടെ ഒരു സ്കൂളിൽ ടീച്ചർ ആണെന്നും, 1 കുട്ടിയുണ്ടെന്നും അറിഞ്ഞു. ഒരാഴ്‌ചക്കു ശേഷം സെലീന ബാംഗ്ലൂരിൽ വരുന്നുണ്ടെന്നും വരുമ്പോൾ ലീല പാലസിൽ വ്യാഴാച ഉച്ചയ്ക്ക് 12 മണിക്കും കാണാം എന്നും പറഞ്ഞു . വെങ്കിടി ഓഫീസിൽ നിന്നും ഉച്ചയ്ക്ക് അവളെ കാണാൻ പുറപ്പെട്ടു. ഒരു നൊസ്റ്റാൾജിക് ടച്ചിന് രണ്ടു കാഡ്‌ബറിസ് ചോക്ലേറ്റ്  പോക്കറ്റിൽ കരുതി. ഇത്രയും വര്ഷങ്ങള്ക്കു ശേഷം സെലീനയോടെ എന്നാണ് സംസാരിക്കേണ്ടത് എന്ന് അവനു ഒരു നിശ്ചയവും ഇല്ലായിരുന്നു. തനിക്കു അവളുടെ മേൽ തോന്നിയ ആ നഷ്ടപ്രണയം അവൾ എപ്പോഴെങ്കിലും തിരിച്ചറിഞ്ഞു കാണുമോ. ഇത്തരം ചിന്തകളിൽ മുഴുകി വെങ്കിടി ബാംഗ്ലൂർ ട്രാഫിക്കിലൂടെ മന്ദം മന്ദം വണ്ടി മുന്നോട്ടെടുത്തു.

ചിന്തകളുടെ ആ നീണ്ട യാത്രക്കൊടുവിൽ വണ്ടി ലീല പാലസിൽ എത്തി. അവിടെ റിസപ്ഷനിൽ അതാ നില്കുന്നു സെലീന. അതെ വെള്ള ചുരിദാർ. അതെ കറുത്ത പൊട്ട്. പെട്ടെന്ന് വെങ്കിടി ഒരു നിമിഷം ആ  ഒൻപതാം ക്ളാസുകാരനായി. ഇത്രയും വര്ഷങ്ങള്ക്കു ശേഷം അവളുടെ ചിരിയും, സ്മാർട്നെസ്സും അതെ പോലെ തന്നെ. ലഞ്ച് ഹാളിൽ എത്തിയപ്പോൾ അവൾ മകനെയും, ഭർത്താവിനെയും പരിചയപെടുത്തി. ലഞ്ചിന്റെ ഭാഗമായി സെലീന അവൾ സ്കൂൾ വിട്ടു ഡൽഹിക്കു പോയതും, അതിനു ശേഷം കോളേജിൽ പഠിച്ചതും, യു എസിൽ പോയതും അവിടെ ഭർത്താവിനെ ആദ്യമായി കണ്ട കാര്യങ്ങളും ഒക്കെ വിശദമായി പറഞ്ഞു. വെങ്കിടിയുടെ കാര്യങ്ങളൊക്കയും തിരക്കി. ഇതിനിടെ തോന്നോടു എപ്പോഴെങ്കിലും ഒരു മൃദു ചിന്ത തോന്നിട്ടോ എന്ന് വെങ്കിടി സുഷുക്ഷ്മം നിരീക്ഷിച്ചു. ഇല്ല, ഇവൾ ഒരു കില്ലാഡി തന്നെ. പി.ടി. ഉഷയെപ്പോലെ പിടി തരാതെയാണ് അവളുടെ വാചാലതയുടെ ഓട്ടം!

അവസാനം ഇറങ്ങാൻ നേരം സെലീന പറഞ്ഞു--വെങ്കിടി നീ ഒരു ഹെല്പ് ചെയ്യണം..എന്റെ മകൻ ഒരു യൂട്യൂബ് ചാനൽ തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്..ഇംഗ്ലീഷ് ആണ് അവന്ടെ favourite subject . വില്യം ഷേക്‌സ്‌പെയർ ഇൻടേയും മറ്റും പഴയ literature ക്ലാസിക് വർക്ക് ഒക്കെ അവൻ റിവ്യൂ ചെയ്യുന്നുണ്ട്. നീ സബ്സ്ക്രൈബ് ചെയ്താൽ മാത്രം പോരാ.എല്ലാരോടും പറയുകയും വേണം.മനസ്സിൽ സങ്കടം കടിച്ചമർത്തി വെങ്കിടി പറഞ്ഞു.പിന്നെന്താ.Definitely നമുക്ക് ഉഷാറാക്കാം.

പോക്കറ്റിലുള്ള കാഡ്‌ബറിസ് ചോക്ലേറ്റ്  അവളുടെ മകന്റെ കയ്യിൽ കൊടുത്തു വിട പറയുമ്പോൾ വെങ്കിടി മായാ മിസ്സിന്റെ റീഡിങ് കോമ്പ്രെഹെൻഷൻ PTSD യിൽ നീറുകയായിരുന്നു. ഇത്രയും വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം ഈ നശിച്ച ഇംഗ്ലീഷ് , യൂട്യൂബ് ചാനലിന്റെ രൂപത്തിൽ വീണ്ടും വന്നിരിക്കുന്നു..ഈ ഷേക്‌സ്‌പെയരും, ചാൾസ് ഡിക്കൻസും , ചൗസെറും ഒന്നും ഒരു കാലത്തും ഗുണം പിടിക്കില്ല...സാമദ്രോഹികൾ! അവൻ മനസ്സാൽ ശപിച്ചു വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ സുചിത്ര ചൂടുള്ള ചുക്ക് ചായ തയ്യാറാക്കിയിരുന്നു. അത് കുടിച്ചു സോഫയിൽ ഇരുന്നതും വെങ്കിടി സുചിത്രയെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു..എന്നിട്ടു ചോദിച്ചു, എന്തൊക്കെയുണ്ട് പ്രിയേ ഇന്നത്തെ വിശേഷം?

Kirkland Half Marathon 2025

 

Kirkland Half Marathon 2025 – Race Report

Date: May 14, 2025
Race: Kirkland Half Marathon
Venue: Juanita Beach, Kirkland

Results

• Chip Time: 2:13:03

• Pace: 10:09 / mile

• Overall: 267 / 356

• Division (M45–49): 17 / 25

• Bib #: 285

Race Pictures

Race Prep

I woke up at 5:00 am for the race. Had kept my shirt, bib, socks, and kit with gels ready the night before. Took a shower, finished morning duties, and got started at 5:50 am.

Reached Kirkland Library at 6:23 am and was the first one to get to the shuttle. This was a new muscle for me in race life — showing up early. It gave me ease and a natural confidence.

Spoke to Navone on the bus. Reached the race venue at 6:50 am, used the restrooms, and had ample time to check in, drop off the bag, and line up. Met Nancy, who was pacing the 2-hour group. I walked with them to the start, half thinking if I could clock close to 2:00.

---

The Race

The race started and I got off to a good start. Felt good early. Paced around 8:40 with Nancy who was leading the 2 hour crew and finished the first 5K in ~28 minutes. Stayed with the pack, found it comfortable, and was sticking together with the group until the end of mile 4.

At mile 4, I stopped at an aid station. The empty cups had to be filled with water, consumed, and disposed of. This burned time, and Nancy’s crew sped ahead. I could still see them, but they gained distance. I realized pushing would risk burnout, so I accepted the situation, let them go, and decided to keep my own pace to finish the race. At that point, I realized the 2-hour goal wouldn’t be achievable.

Mile 5 came in at 9:18. On mile 6, there was a big climb. I walked fast to conserve energy and carry on. Stuck to plan and hit mile 7 at a steady 9:47 pace.

Miles 8, 9, and 10 were where the race tilted. It was a fight back through Kirkland Cross Corridor. I could have kept a steadier pace, but two things started playing mind games:

1. Office and self-improvement items kept running through my mind.

2. Fatigue was beginning to set in.

My paces dropped — 10:29, 11:27, and 11:29 in those miles.

By mile 11, I reminded myself to get back to the present. Accepted that even a 2:15 finish would be an accomplishment, given the time lost. Controlled what I could: stayed focused, grabbed water at every station, and kept moving forward.

---

Splits (Pace / Mile)

Mile	Pace
1	8:49
2	9:13
3	8:43
4	9:10
5	9:18
6	11:06
7	9:47
8	10:29
9	11:27
10	11:29
11	10:24
12	11:07
13	10:12
13.1	9:12

Final Chip Time: 2:13:03 | Avg Pace: 10:09 / mile

---

Post-Race

Kalesh came to say hi. We spent 45 minutes talking under a great ambience. It was a good heart-to-heart connection.

Divya had prepared a wonderful lunch at home — Morukootan and Aviyal with rice. I took a shower, ate, and felt deeply grateful.

---

Reflections

This race tested not just my running but also my mind.

• Being early worked wonders — it gave me calmness, preparedness, and ease.

• Mindset mattered — I had to accept when the 2-hour target slipped and adjust.

• Fatigue and distraction were challenges, but coming back to the present helped.

• Gratitude — for family, for Divya’s lunch, for Kalesh’s company, for the ability to run.

Top learnings I carry forward:

1. Show up early, always.

2. For running races, consider a water pack — aid stations cost me precious time.

3. Strive for your best, but when things slip, don’t beat yourself up. Acceptance is part of racing (and life).

4. Lead with gratitude. Express it, don’t keep it inside.

Crossing the line in 2:13 — even without hitting 2:00 — left me with a renewed sense of confidence. Life is too short: express yourself freely, live with excitement, and bring learning and gratitude to every race.

Lake Wilderness Olympic Triathlon 2025

 

Lake Wilderness Olympic Triathlon 2025 – Race Report

Date: June 7, 2025
Race: Olympic Distance – Lake Wilderness Triathlon
Chip Time: 3:59:21

Placings

• Overall: 221 / 251

• Gender (M): 149 / 164

• Division (M45–49): 16 / 17

---

Results Snapshot

Segment	Time	Pace
Swim	40:24	2:28 / 100 yds
T1	3:24	—
Bike	2:04:10	13.43 mph
T2	2:08	—
Run	1:08:16	11:25 / mile
Total	3:59:21	—

---

Race Pictures

Race Prep

Lake Wilderness Triathlon was the first triathlon event of the 2025 season. This event was special as I had been training with Allison since January to get better with the discipline. Allison had provided me with a reflection sheet that helped me think through the goals of the race and how to approach scenarios ahead of time.

My biggest goal for this race was to be fully present, and looking back I had a great race in terms of being mindful and enjoying every moment.

I packed all the items the day before, racked up the bike, got gear ready, and checked my nutrition. On Friday afternoon, Kalesh came home and both of us drove over to Lake Wilderness to pick up the race packets.

---

Race Day

I woke up around 4:00 am, got out of home early at 5:00, and reached the venue by 5:25 am. Reaching early helped me rack up the bike, use the restroom, and catch up with friends (Kavita, Shehzad, Sammy Ramkakad, Chris Hatfield, Santiago, and others) as part of pre-race.

Got dressed with wetsuit and lined up around 6:45 am. Allison joined me at the start line and clicked pictures. Having her on the course to cheer me at the beginning and at transitions made a big difference.

At 7 am, the countdown started and the horn went off. The volunteers let participants into the lake in small batches, which made the start very organized. I had taken a dip in the water as part of warm-up, so once I got in I felt super relaxed and comfortable.

---

Swim (40:24 – 2:28 / 100 yds pace)

Started swimming confidently to the first buoy. Having seen the buoy placements the day before helped with orientation.

There was some jostling, but I kept steady, crossed buoys 2 and 3, and held technique. Even though participants were passing me along the way, I still felt I was swimming well.

Held a mental note to continue working on technique. Out of the water in 40:24 at 2:28/100 yds pace — by my standards, a good improvement.

---

T1 (3:24)

Got to transition, had to take off glasses, but still managed to get on the bike in under 3:30. That was an improvement over previous races.

The Blue70 Fusion wetsuit was easy to remove, which made a big difference. The new pace of swim removal also helped me adapt quickly moving into the bike leg.

---

Bike (2:04:10 – 13.43 mph)

Got on the bike with an average mindset. Made a mental note to finish this portion in under 2 hours at a pace of 14 mph, but I was off target.

The course was full of rolling hills. After the first 5 miles I cramped through and slowed down. Many participants were passing me on the hills. Although I rode a good pace on flats, the hills beat me. Realized that hills are my biggest area of opportunity.

The first 12 miles were tough and hilly, taking me more than 1 hour.

Picked up pace in the last 16 miles and finished in about 1 hour 4 minutes — a good improvement. Met a fellow rider around mile 14, and we kept overtaking each other until mile 28. At that point she overtook me on a steep hill, and I never saw her again after that. Made a mental note to work on hill practice with Allison.

---

T2 (2:08)

Fumbled a bit trying to locate my spot. Need to make a mental note to mark it better in future races. Got into running shoes and started the final leg.

---

Run (1:08:16 – 11:25 / mile)

The first 10 minutes were uncomfortable, with some pain, but it faded away.

I tried to start quickly but realized my energy levels were low, so I slowed down and kept it under 11 min/mile pace. Focused on putting one foot in front of the other.

Finished the last stretch in under 14 minutes, which was slower than I had hoped. Looking back, the bike leg had sapped my energy, and I fell behind my run target.

Still, I finished strong, relished the race, and celebrated the positive experience overall.

---

Reflections

Even though I finished near the bottom of my age group, I had a great day. The race gave me joy and a sense of all-round energy. Took pictures with Allison and drove back home satisfied.

Strengths

• Swim: big improvement — 2:28/100 yds pace.

• T1: smooth and quick, much better than past races.

• Early arrival: reduced stress, calm transitions.

• Positive mindset carried me through.

Areas to Improve

• Swim: continue working on technique.

• Bike: hill climbing is the biggest area of opportunity; aim for closer to 14 mph average.

• T2: mark spot better for quicker location.

• Run: start steady, then build — energy management critical.

---

Final Reflection

Lake Wilderness 2025 was my first triathlon of the season, and it set the tone for everything that followed. It reminded me that racing is not only about the clock but also about showing up with presence, enjoying the moment, and learning where to grow.

Even though the result placed me near the bottom of my division, the improvements were real, the lessons clear, and the satisfaction full. This was a positive start, and a reminder that consistent effort with the right mindset and planning makes success a predictable outcome.

Seafair Sprint Triathlon 2025

 

Seafair Sprint Triathlon 2025 – Race Report

Date: July 20, 2025
Race: Sprint Distance – Seafair Triathlon
Chip Time: 1:37:18
Improvement: Beat my best-case forecast (1:45) by 8 minutes 🎉

---

Results Snapshot

Segment	Projection	Actual	Note vs. Projection
Swim (750m)	~19–20 min	18:52	Faster than expected, despite foggy goggles
T1	~2:00	2:23	Slightly slower, took gel here (should have been earlier)
Bike (12 mi)	~45–46 min	44:24	Strong ride, thanks to hill training
T2	~1:30	2:20	Lost ~45 sec finding spot, marker needed
Run (5K)	~30–32 min	29:19	On target, steady start, strong finish
Total	~1:45	1:37:18	Beat projection by ~8 min

---

Race Day Pictures

Race Prep

Race week was about getting organized and keeping it simple. I packed the day ahead, checked off the minimal gear list, and collected my packet early. Allison’s coaching had set the rhythm — long hilly Saturday rides, Sunday swims, and steady sessions gave me confidence.

The night before, I made notes: wake early, have breakfast, get to the venue 90 minutes ahead, do a 10-minute run warm-up, and a quick swim dip to get a feel for the water. Also — mental notes: eat a gel 30 minutes before, keep goggles clear, stand at the front of the swim pack, and keep momentum steady.

---

Race Day

Woke up at 4:15 am, showered, dressed, loaded the bike, and was out the door by 5:15. Reached the venue around 5:50, found parking, and got transition setup done. Noted to keep my glasses on the bag (lesson from Lake Wilderness).

Did a 10-minute run warm-up to get the heart rate up, then a quick dip in the lake. Wetsuit on, checked goggles, lined up with my green-cap age group (45–49M).

---

Swim (750m – 18:52, 2:09/100 yd pace)

Goggles fogged up right before the start — not ideal. I need to research prevention for future races. Still, standing near the front of the pack proved to be the right approach.

At the horn, I focused on keeping pace and staying steady. Got jostled, kicked a bit, but held rhythm. Rounded the buoys and headed back strongly, feeling good as I passed people along the way.

Out of the water in 18:52 — much faster than my usual 850m swim times. This was a great start.

---

T1 (2:23)

Smooth and efficient. Took a gel here, but in hindsight I should have had it earlier — either pre-race or at the very start of the swim. Lesson learned.

---

Bike (12 miles – 44:24, ~17–19 mph)

Felt super strong from the start. Passed a lot of riders and held 17–19 mph on the out-and-back course. First half was ~22 minutes, then I turned around with focus and intensity.

The back half had challenges — speed dropped to ~15 mph at times, and strong winds added difficulty. Still, I stayed steady, took a gel three-quarters in, and finished the bike in 44:24 — faster than I had projected. Huge improvement, thanks to the hilly Saturday rides.

---

T2 (2:20)

Lost about 45 seconds here searching for my transition spot. A small thing, but one to fix: leave a visible marker next time.

---

Run (5K – 29:19, ~9:30 min/mile)

Allison’s advice was to start steady, not all out. That helped. Mile 1 was about finding rhythm, mile 2 had a steep climb where I shortened steps and kept arms moving, and mile 3 was about sustaining pace and then emptying the tank.

At one point a runner said, “You make it look so easy!” That compliment meant a lot — it felt like months of discipline were playing out.

On the final hill I grabbed water, crested strong, and then sprinted hard down into the finish chute. Clock stopped at 1:37:18 — a full 8 minutes better than my best forecast.

---

Reflections

Crossing the line, I felt validation. Not just from the clock but from the discipline of showing up every day and executing a plan. Middle of the pack in my age group for the first time in any triathlon.

What Worked Well

• Swim: standing in front of the pack gave me confidence.

• Bike: Saturday hill rides paid off — strong out and back.

• Run: steady start, strong finish, compliment from a fellow runner was fuel.

• Pre-race prep: packing the day before, clear mental picture, calm setup.

What To Improve

• Goggles: prevent fogging.

• Nutrition: take gel before race or early in swim, not in T1.

• Transition: add a visible marker to save time.

• Bike: keep focus in headwinds to hold pace steady.

---

Final Reflection

Beating my own prediction by 8 minutes showed me again that when I apply myself with discipline, the results follow. If I sustain this focus, I’ll keep moving up in my age group. More importantly, it reminded me that success is predictable when mindset, planning, and execution come together.

I’ll cherish this race for a long time — it gave me renewed confidence, joy, and proof that showing up and being present every day pays off.

Lake Meridian Triathlon 2025 – Reflections

Lake Meridian Triathlon 2025 – Race Report

Date: August 16, 2025
Race: Olympic Distance – Lake Meridian Triathlon
Chip Time: 3:24:45
Improvement: ~19 minutes faster than 2024 Lake Meridian Olympic Triathalon 🎉

---

Results Snapshot

Segment	2024 Actual	2025 Projection	2025 Actual	Projection vs Actual
Swim	46:00	41 min	42:46	In range, but messy with fogging
T1	5:23	3:15	2:45	Faster than expected
Bike	1:44:38	1:30	1:36:05	Slightly slower than projected
T2	1:51	1:40	1:15	Much quicker than projected
Run	1:06:19	55	1:01:55	Fell short of target
Total	3:44:11	~3:20	3:24:45	Missed target by ~5 mins

---

Race Day in Pictures 📸

---

Race Prep

Training this summer had a different rhythm. Thanks to Allison’s coaching, I had nearly three months of focused bike work: long Saturday backcountry rides with hills and steady 28-mile sessions that built strength. Swimming was stronger too, with Sunday group swims at Samena pool after Seafair event giving me good practise.

By race week, I had a full race template written out, refined step by step with Allison. That structure gave me calmness — I knew what to expect and where to focus. My goals for the event were simple: stay present, thank at least three volunteers, and aim for a finish around 3:20.

---

Race Day

Construction on SR-18 meant an early start. Alarm at 3:15 am, shower, smoothie ready from the night before, and bike loaded by 4:15. I reached the venue at 5:15 am, giving myself plenty of time to set up transition without rushing. Keeping it minimal — only what I needed — helped keep transitions clean.

Before the start, I warmed up with a short jog, some dynamic stretches, and a dip in the lake to settle nerves. That little ritual eased me into the morning and helped me feel ready. Also met Coach Marques and Lisa who were docked right next to me at the transition. Lisa had her gels for the bike portion taped to the bars. I made a mental note to try this for my upcoming practise/race sessions as it could help grab them quickly during the bike sessions.  

---

Swim (0.93 mi – 42:46, projected 41 min)

The swim started well, but within minutes my goggles fogged. I had to stop, clear them, and re-sight. That pattern repeated itself — each time I got into rhythm, I lost it again. I began toward the front of the wave, but with every pause, more swimmers passed me.

Even with the stops, I finished almost around in the projected 41 minute window. Compared to 2024, it was faster, but it didn’t feel controlled. Lesson: fix goggles, sharpen sighting, and build open-water confidence.

---

T1 (2:45, projected 3:15–3:30)

The first transition was smooth and efficient. Early arrival had kept things calm, and a minimal setup helped me move quickly. At 2:45, it was not only faster than last year but also much faster than my projected window.

---

Bike (24.8 mi – 1:36:05, projected 1:30)

The bike felt like my strongest leg. I passed riders steadily on the flats and held steady on the climbs. One of the highlights was leapfrogging with an Seattle Triathalon Group rider for several miles, trading spots and pushing each other along. It made the ride fun and motivating.

Nutrition and hydration worked to plan: steady gels and water at regular intervals. The flats felt sharp and fast, though hills still need work. One mistake: I left my watch in T2 mode, which meant no pace or distance data once I started the bike. It turned out to be blessing in disguise as I could rely on the watch to figure out if I can make the 1:30 target

At 1:36, I landed in the range my projection of 1:30 and nearly nine minutes faster than last year. This was the biggest single gain of the day and a sign that bike training had paid off.

---

T2 (1:15, projected 1:40)

Transition two was even quicker — smooth, minimal, and efficient. At 1:15, it was well ahead of projection and almost 40 seconds faster than last year. Had a small confusion on which way to exit for the run, but figure out quickly.

---

Run (6.2 mi – 1:01:55, projected 53–56 min)

The run was the toughest part of the day. I started at about 11-minute miles, legs heavy, and without my watch I had no pacing feedback. For the first three miles, I felt like I was gassing out a bit.

I kept myself moving by focusing on breathing, thanking volunteers, and just putting one foot in front of the other. Around mile four, I finally found some rhythm, though it never became fast. Anita from STG was volunteering at the aid station similar to last year. Thanked her and kept running. The last stretch was steady, not quick. Gave it all in when I saw the finish line and finished with a smile.

At 1:01, I fell short of my 55 minute target. Still, it was over four minutes faster than last year and proof that even when things don’t click perfectly, progress shows up.

---

Reflections

Crossing the line, I felt proud of the progress compared to last year — nearly 19½ minutes faster overall. The bike training showed up on race day, and both transitions were much smoother than I projected. Arriving early set a calm tone, and having a clear race plan kept me grounded. The biggest gap was the run, where cadence slipped and I couldn’t quite hit my target. Still, it was an improvement over 2024, and a reminder that consistent training does add up, even if not always evenly across all segments.

What Worked Well

• Bike prep: consistent training → ~9 minutes faster than last year and on target with projection.

• Transitions: calm setup, minimal gear, both faster than projected.

• Early arrival kept stress low.

• Race template provided structure and focus.

• Thanking volunteers helped me stay present and grateful.

What To Improve for Next Race

• Swim: fix goggle fogging, practice sighting, build open-water confidence.

• Bike: more hill training; stock gels with a tape on the bar for easy access during practise rides.

• Run: more brick workouts to smooth bike-to-run transition; build cadence and pacing discipline.

• Gear/Process: double-check watch setup before T2 to avoid losing run data.

---

Final Reflection

My CUP is FULL ❤️.

I gave the race everything I had, learned so much over the last 9 months under Allison's coaching, and truly enjoyed the process. From early prep to the final sprint, Lake Meridian 2025 reminded me that steady, consistent effort quietly builds into results — and that’s a lesson I’ll carry forward well beyond this race.

Handwritten notes